title
به گزارش Alamolhoda.com، آیتالله سید احمد علمالهدی ظهر امروز در مراسم شهادت امام موسی کاظم (ع) که در رواق امام خمینی (ره) حرم مطهر رضوی برگزار شد، اظهار کرد: شهادت جانگذار حضرت موسی بن جعفر، امام هفتم و پدر بزرگوار صاحب بقعه منور رضوی را به فرزند برومندش و همه شما برادران و خواهران که این سعادت والا نصیبتان شده تا عزای امروز را روی فرش فرزندش اقامه کنید و برق اشک خود را در مظلومیت امام هفتم به محضر امام رضا (ع) ارائه دهید، تسلیت عرض میکنم.
ایشان افزود: قول و سیره ائمه اطهار (ع) برای شیعیان و مسلمین حجت است و اساساً بر همین مبنا، شیعه مستند به روایات متقن صادره از ناحیه اهل بیت (ع)، حجتهای اربعه خود را معین میکند و در مقابله با طاغوت و حکومت ناحق، انحراف و غصب خلافت به همان شیوهای تمسک مینماید که امامان معصوم شیعه آن را در دستورکار قرار داده بودند.
نماینده ولیفقیه در استان خراسان رضوی، معرفتشناسی را یکی از بزرگترین نیازهای امروز جامعه شیعی دانست و خاطرنشان کرد: امروزه برخی به دنبال القای این قرائت نادرست از تاریخ هستند که حکام بنیامیه و بنیعباس صرفاً به خاطر دشمنی و عداوتی که با شجره طیبه امامت و ولایت داشتهاند، ائمه اطهار (ع) را هدف ظلم و تعدی و جنایات خود قرار میدادند درحالی که سیمای زندگانی ائمه اطهار (ع) که آثار متعدد و متکثری از مظلومیتها در آن دیده میشود، باید الگویی برای کسب معرفت شیعه باشد تا بدانیم که مصادیق رنجها و مظلومیتهایی که امامان معصوم (ع) ما در طول تاریخ متحمل شدهاند، نه به دلیل یک دشمنی و عداوت بی توجیه بلکه به خاطر مبارزه مستمر و مبنایی آنان با غاصبان خلافت و حکام ظلم و جور بوده است.
ایشان ادامه داد: درک فلسفه این مظلومیتها و روشن شدن پاسخ این پرسش که ائمه معصومین (ع) در سیره خود متوسل به چه شیوه و الگوی رفتاری خاصی بودهاند که طاغوت در تقابل با آن دست به ظلم، آزار، تحریف، حبس و کشتار زدهاند، منجر به شکلگیری یک جریان تکلیف ساز در زندگی ما میشود که طبق آن، ما نیز بهمثابه یک تکلیف، مداومت بر این شیوه را در دستورکار خود قرار بدهیم.
آیتالله علمالهدی با اشاره به آیه 36 سوره مبارکه نحل تأکید کرد: خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید که انبیای الهی دو هدف و سیره اساسی در مسیر نبوت خود داشتهاند؛ اولاً دعوت همگانی ابناء بشر به عبادت پروردگار و دوماً اجتناب از طاغوت و در نتیجه این آیه مبرهن میشود که تصدی امور حکومت توسط طاغوت مغایر با عبادت و بندگی خداست و تمام مظالم، مفاسد و پریشانیهایی که در تاریخ بشریت وجود داشته به خاطر همین استیلای طاغوت بر امورات زندگی انسان است. با مطالعه و بررسی روشنبینانه تاریخ اسلام هم در مییابیم که اصل طاغوت ستیزی، یک اصل ثابت در زندگی همه امامان معصوم بوده که پس از ارتحال نبی مکرم اسلام (ص) و انحراف جریان رهبری امت از خط وحی، به اقتضای زمان، شرایط سیاسی و شیوه جهتگیری حکام ظلم و جور به روشهای مختلفی در دستورکار قرار داشته است.
ایشان تصریح کرد: انحرافاتی که بنیاسرائیل در تورات و پیروان عیسی (ع) در انجیل ایجاد کردند، همگی به این خاطر بود که پس از حکومتهای الهی، انسانهای فاسد و ظالم تصمیم گرفتند که بر امورات حاکمیتی مسلط شوند اما پس از اینکه کتب الهی و خط وحی را در مقابل خود میدیدند، راه تحریف و ایجاد انحراف را در پیش گرفتند و دستورات خدا را بهگونهای تغییر دادند که تأییدکننده حکومتهای طاغوتی آنان باشد. با این حال و درحالی که طواغیت پس از بعثت نبی مکرم اسلام (ص) بسیار پلیدتر و خبیثتر از طواغیت قبل بودند، این موضوع برای امت اسلام رخ نداد و دلیل آن نیز همین مبارزه مستمر و روشنگرانه اهل بیت (ع) بود.
نماینده ولیفقیه در استان خراسان رضوی ضمن برشمردن برخی از برنامههای ویژه اهل بیت (ع) در عرصه مبارزه با طاغوت ابراز داشت: ائمه اطهار (ع) احکام الهی و معارف دین را بهگونهای برای مردم تبیین میکردند که غیرقابل تحریف باشد و حتی پس از شهادت آنان نیز حاکمان طاغوت نتوانند این معارف را در جهت سوءبرداشتهای خود به کار بگیرند. علاوه بر این، یکی دیگر از برنامههای امامان معصوم (ع) در زمینه طاغوت ستیزی، تبیین این حقیقت به عموم مردم بود که جریان حاکم بر امت، مصداق حکومت دینی نیست تا بر این اساس، مردم مصادیق ظلم و ستم را با مفهوم حکومت اسلامی به خاطر نسپارند؛ تا جایی که روایت شده منصور دوانیقی در سالهای آخر حکومت ظالمانه خود در مطاف با موسی بن جعفر (ع) روبرو شد و این درحالی بود که برای نخستین بار از نزدیک امام را زیارت میکرد. در روایت آمده که منصور ملعون خود را در مناسک به امام نزدیک کرد و در یک رویارویی از ایشان پرسید که تو همان فردی هستی که مردم شبانه با او بهعنوان حاکم اسلامی بیعت میکنند و امام پاسخ داد که من همان کسی هستم که دلهای مردم با من است و بدنهایشان از ترس شمشیر با شماست.
ایشان در انتها گفت: اگر در تاریخ میخوانیم که در خصوص طول مدت سالهایی که موسی بن جعفر (ع) در زندان حکام جور به سر برد، اختلافنظر وجود دارد، این تفاوتها به خاطر دفعاتی است که امام به زندان میافتادند زیرا دوران پربرکت امامت وجود نازنین پدر امام رضا (ع) با چهار خلیفه عباسی همزمان و همعصر بود؛ 10 سال با منصور دوانیقی، 9 سال با مهدی عباسی، یک سال و نیم با هادی عباسی و 15 سال با هارونالرشید ملعون و هرکدام از این خلفای جائر در سختگیری و آزار امام معصوم بر یکدیگر پیشی میگرفتند اما آموزه اصلی سیره موسی بن جعفر (ع) همچون امامان معصوم پیش از او و معصومین نسل او برای ما این است که بر مبارزه با طاغوت استمرار داشته باشیم و خود را در مخاطب یک تکلیف شرعی واجب بدانیم.