امام رضا (ع) مؤسس عزاداری های حسینی در دهه اول محرم/ اشک بدون عبرت، نشانه احساس بدون عقلانیت است

ایشان افزود: عبرت‌های عاشورا دو نوع است؛ یک سلسله از درس‌های عاشورا ناظر بر تجربیاتی است که ما از جریان عاشورا و حادثه کربلا می‌آموزیم اما سلسله دیگر درس‌های عاشورا مربوط به آموزه‌هایی است که وجود باکرامت امام حسین (ع) خطاب به یاران و دشمنان مطرح کرده‌اند و در حقیقت خطاب به آحاد ابناء بشر است.

نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی با بیان اینکه امام رضا (ع) مؤسس عزاداری برای امام حسین (ع) در دهه اول محرم‌الحرام است و تا پیش از امام هشتم، عزاداری برای امام حسین (ع) حتی در میان شیعیان هم مرسوم نبوده است، خاطرنشان کرد: این مسئله زمانی روشن می‌شود که حتی ریان ابن شبیب که حدیث مشهور عزاداری برای حضرت سیدالشهدا (ع) از زبان او نقل شده و یکی از بااصالت‎ترین یاران صدیق امام رضا (ع) بوده است، در تشریح وقایع پیش از صدور این حدیث، نقل می‌کند که به منزل علی بن موسی‌الرضا (ع) رفته و مشاهده کرده که خانه سرتاسر سیاه‌پوش است. در این مقام، نخستین ایده‌ای که به ذهن او متبادر شده، این بوده که احتمالاً خبر ناگواری از مدینه به مرو رسیده که امام رضا (ع) برای آن عزادار است درحالی‌که حضرت، فرارسیدن دهه اول محرم و ایام عزای حضرت سیدالشهدا (ع) را دلیل سیاه‌پوش بودن خانه عنوان می‌کنند و این نشان می‌دهد که عزاداری برای حضرت سیدالشهدا (ع) در دهه اول محرم حتی برای شیعیان مخلص نیز یک امر مرسوم و معمولی نبوده است.

ایشان با تأکید بر اینکه در عزاداری‌ها باید با یاد کردن مصائب حضرت سیدالشهدا (ع) اشک بریزیم و اظهار اندوه کنیم اما اصل عزاداری‌ها به این است که هدف امام حسین (ع) و واقعیت نهضت حسینی موردتبیین قرار بگیرد، ادامه داد: یکی از این واقعیت‌ها در نخستین بیان امام به یاران در صبح روز عاشورا نهفته است؛ زمانی که حضرت از خیمه‌ها بیرون آمد، اصحاب کربلا را به تعبیر گرامی زاده خطاب کرد و فرمود «اندکی صبر کنید ای بزرگ‌زادگان، زیرا مرگ شما پلی است که شما را از مصائب و گرفتاری‌ها خلاصی می‌بخشد و به سمت نعمات دائمی هدایتتان می‌کند. پس کیست که در این شرایط، آرزومند ترک زندان و واردشدن به قصر نباشد».

عضو مجلس خبرگان رهبری تأکید کرد: این عبارت حضرت سیدالشهدا (ع) یک درس راهبردی است که برای همه ابناء بشر تعیین می‌کند که مسیر زندگی و ماهیت مرگ چیست. امام‌جمعه مشهد افزود: اگرچه انسان به‌عنوان یک موجود زنده تنفس می‌کند، می‌خوابد، غذا می‌خورد و فعالیت می‌کند اما این هویت زندگانی مربوط به سلول‌های حیاتی و یاخته‌های زنده اوست که در سبک زندگی همه حیوانات مشترک است و آن‎چه انحصار به هویت زندگانی انسان دارد، روح متعالی انسانی است که سایر مخلوقات از آن بی‌بهره هستند.

ایشان تصریح کرد: ویژگی شاخص روح متعالی انسان به این است که در اثر مرگ از بین نمی‌رود و در قالب مثالی یا با کالبدی که در قیامت احیا می‌شود، تا ابد زنده است. نبی مکرم اسلام (ص) در این باره فرمود که انسان آفریده شد برای بقا و نه برای فنا و حضرت سیدالشهدا (ع) نیز براساس همین حقیقت است که به ما دستور می‌دهد برای بهره‌مندی از نعمات زندگی اخروی، نعمات زندگی دنیوی را فدا کنیم و لذایذ موقت این دنیا را نادیده بگیریم زیرا این زندگی، مصداق همان مصائب و گرفتاری‌هایی است که در خطاب حضرت به یارانش در صبح روز عاشورا مطرح می‌شود و مرگ همان پلی است که از این زندگی، ما را به سمت نعمات دائمی منتقل می‌کند. به همین خاطر هم بود که 120 نفر از اردوگاه یاران اباعبدا... (ع) راضی شدند که در برابر 120 هزار نفر از اردوگاه اشقیا به میدان بروند، رنج شهادت به فجیع‌ترین شکل ممکن و وارد آمدن مصائب فراوان بر اهل و عیال و خانواده را بپذیرند اما از شهادت به‌عنوان عالی‌ترین مرتبه مرگ بهره‌مند شوند.

امام جمعه مشهد گفت: خط امام حسین (ع) این است که پول، شهرت، مقام، قدرت و لذایذ دنیایی و جنسی به‌عنوان هدف زندگانی مطرح نباشد و به جای آن، انسان فقط در اندیشه ساختن آخرتی باشد که با پلی بنام مرگ، به زندگی دنیایی او اتصال می‌یابد. 

ایشان ابراز کرد: نمی‌شود انسان از ذکر سلام بر اباعبدا... (ع) دلش بلرزد، اشکش جاری شود و علاقه‌مند به زیارت آستان حضرتش در کربلای معلی باشد اما علایق دنیوی و مطامع نفسانی را در دل بپرورد و مراقبتی از روح متعالی خود نداشته باشد. اشک ریختن بر مصائب حضرت سیدالشهدا (ع) بدون درس گرفتن از حقایق نهضت اباعبدا... (ع)، یک احساس بدون عقلانیت است و خصوصاً در جوانان که رؤیای دست‌یابی به قله‌های رفیع زندگانی دنیوی را در سر می‌پرورانند، نهادینه شدن آموزه‌های حسینی، مصداق همان جهاد عظیمی است که در عالی‌ترین مرتبه آن به ورزیده شدن روح و اندیشه‌های معنوی در زندگی انسان می‌انجامد.

آیت الله علم الهدی خاطرنشان کرد: هنگامی‌که حضرت رضا (ع) به ریان ابن شبیب سفارش کردند که هرگاه یاد اباعبدا... (ع) و یاران او افتادی، در دل آرزو کن که کاش همراه آنان بودی و در سعادت آنان شریک می‌شدی، به این خاطر نیست که امام معصوم (ع) دعوت به آرزوی محال کند زیرا به‌عنوان یک هدف متعالی، زندگی به سبک یاران اباعبدا... (ع) مؤید یک سبک زندگی مؤمنانه و مبتنی بر آزادگی است که حتی اگر به مرگ عادی هم ختم شود، ثمره آن محشورشدن با حضرت سیدالشهدا (ع) و شهدای کربلا خواهد بود.

08:00