title
به گزارش Alamolhoda.com، آیتالله سید احمد علمالهدی در خطبه عبادی نماز جمعه این هفته که در رواق امام خمینی (ره) حرم مطهر رضوی برگزار شد، اظهار کرد: کلام ما در خطبه اول درباره موضوع تقوای عملی بود. بسیاری از مفاهیم در وجوه کتبی یا ذهنی تحقق پیدا نمیکند و تحقق آنها منحصر در وجوه عینی و خارجی است. تقوا از این مفاهیم است که وقتی به مرحله عمل نرسد، تنها فکر و ایده آن قابل تحقق نیست اما وقتی به مرحله عمل درآمد، نمود عینی پیدا میکند.
تقوای عملی، تنظیمکننده زندگی دنیوی و اخروی انسان
نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی خاطرنشان کرد: از روز اولی که خداوند متعال، بشر را آفریده، انسان را برای زندهبودن تا ابدیت خلق کرده است؛ همانطور که نبی مکرم اسلام (ص) نیز فرمود که «خُلِقتٌم لِلبَقاء وَ لا لِلفَناء» یعنی انسان برای بقا و نه برای فنا آفریده شده و لذا زندگی ما ابدی است. در این شرایط، هر انسان، دو زندگی دارد که یکی دنیوی و در گذار است که عبور میکند و میگذرد و دیگری اخروی است که ثبات دارد و تا ابدیت ادامه خواهد داشت اما موضوع مهم این است که این دو عرصه در امتداد یکدیگر هستند و پس از اینکه قسمت اول زندگی سپری شد و مرگ رخ داد، وقت زندگی ابدی و دائمی فرا میرسد.
ایشان افزود: هم در مرحله گذار و هم در مرحله ثبات، زندگانی انسان تنگناها و گشایشهایی دارد که البته در عرصه گذار، تنگناهایی که مربوط به طبیعت و ذات زندگی دنیوی است، یقیناً به یک نقطه گشایش ختم میشود اما این تنگناهای ناشی از ندانمکاری افراد است که به خاطر پیروی انسان از تلقینهای شیطانی، فرجام بد را رقم خواهد زد.
عضو مجلس خبرگان رهبری با اشاره به آیه 2 و 3 سوره مبارکه طلاق تصریح کرد: اینکه انسان در میان موجودات، جایگاه خلیفهاللهی دارد؛ به این خاطر است که در طول زندگی دنیوی خود فرصت یافته تا زندگی اخروی خود را به دست خود بسازد. در عرصه گذار زندگی دنیوی هم خدا برای ما شرایطی ایجاد کرده که بتوانیم آخرت خود را با اعمال دنیوی خود تعیین کنیم اما نکته شاخص این است که ذات اقدس پروردگار عالم در قرآن کریم میفرماید «مَن یَتَّقِ اللَّه یَجعَل لَهُ مَخرَجًا وَ یَرزُقهُ مِن حَیثُ لَا یَحتَسِب» یعنی کسی که به تقوا عمل کند، در زندگی او گشایشی ایجاد میشود و از جایی که پیشبینی نمیکند، خدا روزی او را میرساند.
ایشان تأکید کرد: ساختهشدن زندگی اخروی با تقوا، امری مشهود و مبرهن است اما نکته آیه شریفه این است که خداوند متعال، ساختهشدن زندگی دنیوی را هم درگرو تقوا میداند و دلیل آن هم به این خاطر است که عمده اشتباهات و مصائب انسان در زندگی دنیوی به خاطر ندانمکاری است و پس از اینکه انسان پیروی از هوا و هوسهای خود را در دستورکار قرار دهد، گرفتار سختیها و مشکلات میشود اما اگر برای زندگی دنیوی برنامه داشته باشد، زندگی دچار ندانمکاری نمیشود و در این راستا، تقوا یک برنامه جامع است که پروردگار عالم آن را به بشر اهدا کرده تا هرجا که خواستههای نفسانی او با تقوا تطبیق داشت، آن را پیروی کند و هرجا که امیال فردی انسان با تقوا مغایرت پیدا کرد، انسان بر نفس خود پا بگذارد و به تقوا پایبند بماند.
تقوا، دستورالعمل زندگی و رمز سعادت انسان در دنیا و آخرت
آیتالله علمالهدی با بیان اینکه تقوا، دستورالعمل زندگی و رمز سعادت انسان در دنیا و آخرت است، اظهار کرد: در این باره متأسفانه باور نادرستی وجود دارد که در تفسیر «وَ اللهُ عَزیزٌ ذُوانتِقام»، مصائب دوزخ را مظهر انتقام الهی میدانند درحالیکه شأن ذات اقدس پروردگار اجل از این است که از موجود مسکین و مستکینی که خود او را خلق کرده، انتقام بگیرد. این از رحمانیت ذات اقدس پروردگار به دور است که بخواهد به خاطر معاصی و گناهان، هرچقدر هم که بزرگ باشد و حتی اگر انسان طریقت کفر را برگزیند، مخلوق خود را در مظان انتقام قرار دهد. در این باره، حقیقت دوزخ و مصائب و عذابهای جهنمی که زقوم و آتش فروزان دارد، به خاطر نمود همان مسیر زندگی دنیوی انسان است که پروردگار عالم در طول عمر دنیایی او با فرستادن رسولان و ابلاغ پیام هدایت، فرجام این مسیر را برای بنده تبیین کرده بود.
امامجمعه مشهد اظهار کرد: در حدیثی از نبی مکرم اسلام (ص) آمده که درباره آیات 2 و 3 سوره مبارکه طلاق فرمود اگر مردم به همین یک آیه عمل کنند، هم دنیا و هم آخرت خود را آباد کردهاند. در حدیث دیگری هم رسول گرامی اسلام (ص) فرمود «خَصلَةٌ مَن لَزِمَهَا اَطاعَتهُ الدُّنیَا وَ الآخِرَةُ وَ رَبِحَ الفَوز بِقُربِ الله تَعالى فِی دارِ السَّلامِ» یعنی من خصلتی را سراغ دارم که اگر انسان تابع آن باشد، همه دنیا و آخرت مطیع او خواهد بود و در بهشت هم به جایگاه قرب پروردگار میرسد. در این هنگام، اصحاب از حضرت سؤال کردند که «ما هِیَ یا رسولالله» یعنی این خصوصیت چیست و حضرت فرمود تقوا.
ایشان افزود: از خداوند متعال میخواهیم که به عزت اولیائش، توفیق تقوای عملی را آنطور که مرضی رضای پروردگار است، به ما عنایت کند تا در دنیا و قیامت، فلاح و رستگار باشیم.